20 lat istnienia zawodu rzeczoznawcy majątkowego to okazja do różnego rodzaju podsumowań. Jednym z podsumowań będzie wygłaszane podczas XXII Krajowej Konferencji Rzeczoznawców Majątkowych przez prof. Ryszarda Cymermana z Katedry Planowania i Inżynierii Przestrzennej Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego w Olsztynie wystąpienie prezentujące DOROBEK NAUKI NA RZECZ RZECZOZNAWSTWA MAJĄTKOWEGO.
Każdy zawód, a tym bardziej zawód nowy, w trakcie swojego rozwoju napotyka na szereg problemów merytorycznych i technicznych wymagających rozwiązania, często związanych z przeprowadzeniem odpowiednich badań i uzasadnienia naukowego. Wykorzystywane procedury badawcze muszą nawiązywać do aktualnych uwarunkowań prawnych, uwzględniać uwarunkowania społeczno – ekonomiczne i powinny bazować na doświadczeniach innych krajów.
Problemy, które pojawiły się na początku tworzenia zawodu związane były z odpowiedzią na pytanie: jaka wiedza jest potrzebna do szacowania nieruchomości? Jest to pytanie o charakterze fundamentalnym; odpowiedź na nie określa bowiem przedmiot badań i ich zakres. Poznanie odpowiedzi na nie należy wywieść z zadań postawionych przed rzeczoznawstwem majątkowym. Główne zadanie rzeczoznawstwa można określić następująco: określanie wartości nieruchomości (praw rzeczowych różnych rodzajów nieruchomości), szkód i nakładów, dla różnych celów i potrzeb poszczególnych podmiotów.
Problemy jakie pojawiły się na początku lat 90 ubiegłego wieku, kiedy tworzono system wyceny nieruchomości, dotyczyły praktycznie wszystkich „obszarów” rzeczoznawstwa majątkowego. Szczególnie trudne było wówczas wypracowanie procedur metodycznych wyceny nieruchomości, zasad określenia wartości rynkowej nieruchomości w sytuacji braku transakcji wolnorynkowych nieruchomościami i wiele innych. Wraz z rozwojem rynku zadanie to stawało się łatwiejsze metodycznie, lecz pojawiały się nowe problemy związane z doskonaleniem procedur wyceny, przenikaniem doświadczeń z innych krajów, pojawianiem się zagadnień dotyczących wyceny „nieruchomości nietypowych”, a także zagadnień związanych z utechnicznieniem procesu wyceny, dostosowaniem procedur do zmieniających się przepisów prawnych, a także rozszerzaniem zadań dla rzeczoznawców majątkowych.
Pojawiające się problemy praktyczne wyceny nieruchomości dały podstawę do rozwoju nowej dyscypliny badawczej jaką jest szacowanie nieruchomości. Rozwój naukowy nowej dyscypliny obok celów badawczych ma także cele utylitarne, zakłada wspomaganie zadań praktycznych w zakresie procedur szacowania nieruchomości. Podjęte i podejmowane problemy badawcze ukierunkowane były i są najczęściej na zagadnienia: metodyczne, ekonomiczne, prawne i organizacyjne.
